De Amerikaanse zwemmer Mark Spitz wint zijn zevende gouden medaille op de Olympische Zomerspelen van 1972 in München. Spitz zwom de vlinderslag van de 400 meter wisselslag estafette en zijn team zette een nieuw wereldrecord neer van 3 minuten en 48,16 seconden. Opmerkelijk genoeg vestigde Spitz ook nieuwe wereldrecords in de zes andere onderdelen waarin hij goud won. Op dat moment had geen enkele andere atleet zoveel gouden medailles gewonnen op één enkele Olympiade. Het record zou blijven staan totdat Michael Phelps acht gouden medailles mee naar huis nam op de Spelen van Beijing in 2008.
Mark Spitz werd geboren in Modesto, Californië, in 1950. Hij begon met het volgen van wedstrijdzwemmen op zesjarige leeftijd en op tienjarige leeftijd had hij 17 nationale leeftijdsrecords en één wereldrecord. Toen hij 14 was, verhuisde zijn familie naar Santa Clara, zodat Spitz kon trainen met George Haines van de beroemde Santa Clara Swim Club. Op 16-jarige leeftijd won hij zijn eerste van 24 Amateur Athletic Union-kampioenschappen en op 17-jarige leeftijd won hij vijf gouden medailles op de Pan-Amerikaanse Spelen in Winnipeg, Canada.
Nadat hij 10 wereldrecords had gevestigd ten tijde van de Olympische Zomerspelen van 1968, voorspelde de 18-jarige Spitz brutaalweg dat hij zes gouden medailles mee naar huis zou nemen van de Olympische Spelen in Mexico-Stad. In werkelijkheid won hij slechts twee gouden medailles, beide in teamestafette-evenementen, en won hij zilver op de 100 meter vlinderslag en brons op de 100 meter vrije slag. Nederig ging hij naar de Indiana University in Bloomington om te trainen onder Doc Counsilman en zich voor te bereiden op de volgende Olympische Spelen. In Indiana won hij acht individuele National Collegiate Athletic Association (NCAA) titels en werd hij uitgeroepen tot World Swimmer of the Year in 1969 en 1971. Tegen de tijd dat hij afstudeerde in 1972, was hij klaar voor de XX Olympiade in München, West-Duitsland.
Spitz zou in München domineren, maar de 22-jarige ster had zijn lesje in Mexico-Stad geleerd en deed geen voorspellingen. Zijn daden spraken boekdelen. Op 28 augustus begon zijn spectaculaire zegetocht met een gemakkelijke overwinning op de 200 meter vlinderslag. De vlinderslag was zijn kenmerkende slag en hij zette een nieuw wereldrecord neer van 2 min. 0,70 sec. Diezelfde avond won hij zijn tweede goud als lid van de Amerikaanse 400 meter vrije slag estafette. Hij zwom het laatste stuk en zijn team eindigde in een wereldrecord van 3 min. 36,42 sec. De volgende dag won hij zijn derde gouden medaille, met een wereldrecordtijd van 1 min. 52,78 sec. op de 200 meter vrije slag.
Hij zwom de 100 meter vlinderslag in 54,27 sec. om een wereldrecord en zijn vierde gouden medaille te behalen, en leidde vervolgens het 800 meter vrije slag estafetteteam naar de overwinning voor nog een gouden medaille en wereldrecord. Hij overwoog zich terug te trekken uit de 100 meter vrije slag uit angst dat hij zou worden ingehaald door teamgenoot Jerry Heidenreich, maar ging toch door met de race en finishte een halve slag voor Heidenreich in een wereldrecord van 51:22 sec. Hij had zijn zesde gouden medaille gewonnen, waarmee hij het medaillerecord van de Italiaanse schermer Nedo Nadi verbrak, die vijf gouden medailles had gewonnen op de Olympische Spelen van 1920 in Antwerpen, België.
Het hoogtepunt van zijn gouden medaille sweep was op 4 september, toen zijn 400 meter wisselslag estafetteteam het goud won. Na de overwinning tilden Spitz' teamgenoten hem op hun schouders en droegen hem rond het zwembad in een ereronde.
Voordat Spitz's grote prestatie volledig kon doordringen, sloeg de tragedie echter toe in de ochtend van 5 september, toen Palestijnse terroristen de Israëlische wijken in het Olympisch dorp aanvielen, waarbij een Israëlische coach en worstelaar werden gedood en negen andere Israëlische teamleden werden gegijzeld. Spitz, die Joods is, werd onder bewapende bewaking geplaatst en vervolgens van München naar Londen gevlogen uit angst dat hij een doelwit zou worden. De negen Israëlische gijzelaars werden uiteindelijk gedood.
Spitz kreeg een heldenontvangst in de Verenigde Staten en werd met zijn knappe uiterlijk geprezen als een sekssymbool. Hij verdiende een fortuin met sponsorcontracten, maar een gehoopte filmcarrière mislukte. Hij verloor zijn amateurstatus en zwom na 1972 nauwelijks nog in competitieverband. In 1992, op 42-jarige leeftijd, waagde hij een comebackpoging, maar hij kwalificeerde zich niet voor de Olympische Spelen in Barcelona. Hij werd in 1977 opgenomen in de International Swimming Hall of Fame en was in 1983 lid van de eerste lichting van opgenomenen in de United States Olympic Hall of Fame.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten