Louise de Coligny (23 september 1555) was een prinses-gemalin van Oranje en de vierde en laatste echtgenote van Willem de Zwijger. Ze was de dochter van Gaspard II de Coligny en Charlotte de Laval.
Toen ze zestien was, trouwde ze met de protestant Charles de Téligny (1571). Zowel hij als haar vader werden vermoord tijdens het bloedbad op Sint-Bartholomeusdag. Net als haar vermoorde vader was ze een Franse Hugenoot en na het bloedbad (augustus 1572 - Parijs) bracht ze tien jaar door in de Zwitserse Confederatie.
Louise trouwde op 24 april 1583 met Willem de Zwijger. In 1584 werd ze de moeder van Frederik Hendrik, Willems vierde wettige zoon en toekomstige prins van Oranje. Naar verluidt waarschuwde ze haar man voor Balthasar Gérard, omdat ze hem sinister vond. De katholieke Gérard vermoordde Willem in juli 1584 in Delft.
Nadat haar tweede man was vermoord, voedde ze hun zoon en Willems zes dochters op uit zijn derde huwelijk met Charlotte van Bourbon. Tijdens haar leven bleef ze een voorvechtster van het protestantisme en correspondeerde ze met veel belangrijke figuren uit die tijd, zoals Elizabeth I van Engeland, Hendrik IV van Frankrijk, Marie de' Medici en Philippe de Mornay, evenals met haar vele stiefkinderen. Ze bleef in de Nederlandse Republiek tot 1620, na de ontknoping van het politieke conflict tussen haar stiefzoon, stadhouder Maurits, prins van Oranje (de zoon van Willem de Zwijger bij zijn tweede vrouw Anna van Saksen), en de landsadvocaat van Holland, Johan van Oldenbarnevelt. Nadat Oldenbarnevelt in het proces van Oldenbarnevelt, Grotius en Hogerbeets ter dood was veroordeeld, probeerden zij en de Franse ambassadeur Benjamin Aubery du Maurier tevergeefs de doodstraf om te zetten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten